Sociale media

  • NL
Open the menu

“Bij mijn gezin blijven of gaan werken in het ziekenhuis?”


Nabeel Bassem, apotheekassistent bij AZG in Aden, Jemen, doet zijn verhaal over wat hij sinds het begin van de gevechten in het zuiden van het land heeft meegemaakt.

© MSF
© MSF

“Toen het geweld op 19 maart losbarstte, was ik in het ziekenhuis. Mijn huis bevindt zich tegenover de plek waar de gevechten plaatsvonden. Ik kon die dag pas om 21 uur naar huis. Toen ik daar aankwam, waren mijn vrouw en twee kinderen alleen en in paniek. De gevechten waren intens en zwaar. Ik zat met een verschrikkelijk dilemma en wist niet wat ik de volgende dag zou doen: bij hen blijven of gaan werken in het ziekenhuis.

Ze hielden me onder schot. Pas toen een oude man me herkende, lieten ze me gaan. Telkens als ik naar het ziekenhuis moest, maakte ik me zorgen over hen. Ik wilde hen niet achterlaten, maar ik moest mijn werk doen.

Er kwamen veel gewonden binnen. Ik moest de hele tijd aanwezig zijn: de apotheek moest immers het nodige materiaal en de nodige geneesmiddelen voorzien. En ook al zijn we goed voorbereid, het grote aantal gewonden zorgde ervoor dat ik constant naar de apotheek van het ziekenhuis moest lopen om de dokters van het belangrijkste te voorzien. We werkten de hele dag en toen ik naar huis terugkeerde, was het nog steeds niet rustig, we hoorden immers nog altijd schoten.

Op een dag, toen ik naar huis ging – een nieuw huis nabij het ziekenhuis dat ik nog niet lang huurde, waardoor ik nog niet gekend was in de buurt –, werd ik dicht bij huis door gewapende mannen tegengehouden. Ze hielden me onder schot. Pas toen een oude man me herkende, lieten ze me gaan. Na dat voorval heb ik mijn gezin naar het gouvernement Abyan gebracht, waar mijn ouders wonen. Ik dacht dat het daar beter zou zijn voor hen, zeker omdat er iemand was die voor hen kon zorgen. Op de terugweg was ik erg bang, maar gelukkig ben ik heelhuids in Aden aangekomen. Nu kan ik terug aan de slag in het ziekenhuis.”