Kirgizië: psychische impact crisis groot

In zuidelijk Kirgizië heeft het geweld grote psychische effecten. Vanwege wantrouwen tegen de overheid durven velen bovendien niet naar de ziekenhuizen. Artsen Zonder Grenzen zet een uitgebreid programma voor psychosociale hulp op en gaat door met het bieden van medische zorg, waaronder chirurgie, en de distributie van noodhulpgoederen.

‘De sfeer onder de bevolking is nog steeds gespannen’, zegt coördinator voor Artsen Zonder Grenzen in zuidelijk Kirgizië Andrei Slavuckij. ‘Er zijn nog veel geruchten en er is veel angst, maar over het algemeen is de situatie kalm. Afgelopen zondag was er een referendum dat rustig verliep en de meeste vluchtelingen zijn ondertussen weer teruggekeerd uit buurland Oezbekistan of uit de grensregio. Velen van hen zagen hun huizen afgebrand terug…’

Omstandigheden

‘Deze mensen verblijven nu bij buren of in schoolgebouwen. Ze hebben gebrek aan schoon water en de hygiënische omstandigheden zijn slecht. We hebben honderden pakketten met zeep, handdoeken en shampoo verdeeld en ook keukenbenodigdheden, dekens en jerrycans gedistribueerd.’
Daarnaast lopen ook de medische hulpprogramma’s van Artsen Zonder Grenzen door. De teams ondersteunen twaalf medische voorzieningen in de regio’s Osj en Jalal-Abad, via donaties van medicijnen en medische apparatuur en training. De psychologische impact van de crisis wordt steeds duidelijker. Slavuckij: ‘In een kliniek in Onadir vertelde het medische personeel ons dat er veel miskramen waren geweest, waarschijnlijk een gevolg van stress.’

Vluchtelingen

‘Moeders vertellen ons dat hun kinderen ‘s nachts niet slapen en niet meer buiten willen spelen’, zegt Slavuckij. ‘Ze schrikken van ieder geluid en rennen dan naar binnen. Afgelopen week zijn we naar Suratash, een dorpje op de grens met Oezbekistan, geweest, om medische hulp te bieden aan duizenden vluchtelingen die naar Kirgizië terugkeerden. Veel mensen kwamen in tranen de grens over. We vroegen ze alleen maar: “Hoe gaat het?” en ze barstten al in huilen uit.’
Al reactie op de psychische impact is een team van vier psychologen bezig met het opzetten van een groot psychosociaal programma in het zuiden van Kirgizië. Het programma biedt zowel individuele hulp als training voor counselors om groepssessies in de gemeenschappen te houden.

Wantrouwen

‘Ondanks grote inspanningen van de Kirgizische overheid om medische hulp naar het zuiden te sturen, zullen veel mensen daar toch geen toegang toe hebben’, vervolgt Slavuckij. ‘De Oezbeken wantrouwen de overheidsdiensten, die ze als Kirgizisch zien. De aanwezigheid van gewapend personeel in de voorzieningen maakt de angst om specialistische hulp te zoeken nog groter. In een aantal gevallen hadden onze artsen te maken met mensen die niet doorverwezen wilden worden naar ziekenhuizen.'
'Uit het ziekenhuis van Nariman hoorden we een verhaal over een man met diabetes die twee keer in zijn bed werd gearresteerd, uit het ziekenhuis werd gehaald en in elkaar werd geslagen. We hebben de autoriteiten op de hoogte gebracht, gepraat met het gewapende personeel en opgeroepen tot respect voor de medische ethiek.’

Operatiekamer

Artsen Zonder Grenzen werkt dan ook aan het garanderen van toegang voor mensen die uitgesloten zijn van zorg, bijvoorbeeld daar waar bestaande faciliteiten bijna zonder middelen zitten. Dat is bijvoorbeeld het geval in Onadir, waar ons team de lokale kliniek ondersteunt en er een operatiekamer heeft ingericht. In andere gevallen begeleiden we patiënten die doorverwezen zijn bij hun bezoek aan een ziekenhuis, om ze gerust te stellen.

Lees meer over de recente activiteiten van Artsen Zonder Grenzen in Kirgizië