Het verhaal van Sheleme (slot)

Sheleme is een van de duizenden kinderen die is opgenomen in het voedingsprogramma van Artsen Zonder Grenzen in de zuidelijke regio's in Ethiopië. We volgen haar toestand, te beginnen bij haar opname in het AZG-stabilisatiecentrum op zondag 13 juli. Negen dagen later, op dinsdag 22 juli, is het dan eindelijk zover...

Subo doet druk vanochtend. Over enkele minuten zal Julie, de AZG-verpleegster, haar ronde langs de bedden in de grote “fase twee”-tenten beëindigen. Al alles goed gaat, zal Subo vandaag met haar vier meisjes terugkeren naar huis, naar haar echtgenoot en zoon.

“Sheleme en Kutuba hebben opnieuw eetlust. Ze drinken goed melk en eten therapeutische pasta. Ze hebben geen medische complicaties en hun oedemen zijn volledig verdwenen,” vertelt Julie. Om tien uur wordt de beslissing genomen, “Ze mogen overstappen op het ambulante programma”.

Kutuba glimlacht, terwijl Sheleme zich concentreert op haar zakje “Plumpy Nut”; ze staat op en fluistert zelfs enkele woordjes tegen haar moeder. Subo is opgetogen en begint kleren en dekens bij elkaar te rapen.

Ze gaat naar het onthaal, met achter haar een rijtje kleine meisjes. Sheleme helemaal achteraan het groepje met een zakje in de hand. Ze is nog zwak en beklimt moeizaam de drie treden naar het onthaal, waar zij en haar tweelingzus negen dagen geleden werden opgenomen.
 
Sheleme en Kutuba krijgen twee dekens, een muskietennet en 56 zakjes therapeutische voeding, een weekvoorraad, voor ieder drie zakjes per dag. Hun moeder zal hen elke week naar de polikliniek moeten brengen voor een medisch onderzoek en zakjes therapeutische voeding. Voor de rest van de familie krijgt Subo 14 kg CSB (mengsel van graan en soja), suiker en olie.

De volgende oogst zal nog twee maanden op zich laten wachten. Subo en haar man zullen het tot dan wellicht moeilijk hebben om hun gezin te voeden. Maar wanneer de 4x4 van AZG Oromiya inrijdt, weet het team in het centrum dat Sheleme en Kutuba zich er doorheen zullen slaan, toch minstens voor een tijdje.