Congo, in Ituri zijn burgers nog steeds slachtoffer van seksueel en ander geweld

Ondanks de vermindering van de gevechten in Ituri, een district in het noordoosten van de Democratische Republiek Congo (DRC), blijft de burgerbevolking blootgesteld aan geweld. Na vier jaar medisch werk in de regio, getuigt AZG in een rapport getiteld “Ituri, burgers blijven de eerste slachtoffers” over de chronische aard van het seksueel geweld en de humanitaire gevolgen van de militaire operaties van 2007 in het kader van het vredesproces.

Tot op vandaag begeven zich maandelijks tot 120 slachtoffers van seksueel geweld naar het ziekenhuis Bon Marché in Bunia, hoofdstad van Ituri. AZG behandelde in vier jaar tijd meer dan 7400 slachtoffers van aanranding. “In het ziekenhuis Bon Marché, waar wij werken, blijft het aantal consultaties na een aanranding hoog. De helft ervan wordt gepleegd door mannen uit gewapende groeperingen of milities. Nog andere vormen van geweld, waaronder vernedering en foltering, worden ermee in verband gebracht. Eén patiënt op vijf bevestigt te zijn ontvoerd gedurende twee dagen tot meerdere jaren”, zegt Bruno Jochum, Operationeel Directeur van AZG-Zwitserland. De patiënten hebben het over hun extreme ontreddering en over hun moeilijkheden een normaal bestaan te leiden na een periode van opsluiting, gekenmerkt door seksueel misbruik en vernederende behandelingen.
De militaire operaties verbonden aan het vredesproces genereren geweld tegen de burgerbevolking in de vorm van aanrandingen en brutaliteiten, vernieling van woningen, plunderingen en gedwongen verplaatsingen. In het dorp Laudjo werd 85% van de huizen geplunderd tijdens het offensief van begin 2007. Geweld was er de voornaamste doodsoorzaak bij mensen ouder dan 5 jaar. “Burgers betalen een hoge prijs voor de vredesoperaties, omdat ze er door alle partijen van beschuldigd worden de andere te steunen. Ze staan dus bloot aan indiscriminatoire represailles en straffen”, aldus Bruno Jochum. Dit machtsmisbruik deed dorpelingen met duizenden tegelijk op de vlucht slaan in Djugu en draagt ertoe bij dat hun levensomstandigheden teruggedrongen worden tot een eenvoudige staat van overleven.
150.000 vluchtelingen in Ituri kunnen nog steeds niet terugkeren naar huis. Zij blijven heel vatbaar voor uitbuiting en agressie omwille van hun economische kwetsbaarheid. Zolang de voorwaarden voor hun terugkeer niet zijn vervuld, blijven ze ook afhankelijk van humanitaire hulp. Uit een epidemiologisch onderzoek blijkt dat een derde van de kinderen tussen nul en vier jaar oud afwezig is in Laudjo. Dit toont de desastreuze gevolgen op lange termijn van een ongewoon hoge kindersterfte, na meerdere jaren van conflict en het gebrek aan gezondheidsdiensten.
Voor AZG is er in deze regio nood aan een uitbreiding van het zorgaanbod en de sociale voorzieningen, via een aangepaste medische en psychologische opvang.