Dit zijn kinderen!
Hun fundamentele rechten moeten worden gerespecteerd, wat hun administratieve status ook moge zijn. Zij moeten beschermd worden, aangepaste huisvesting krijgen en onmiddellijk in hun basisbehoeften worden voorzien.
14 jaar en op straat. Dringend meer gepaste huisvesting voor groeiend aantal dakloze minderjarigen in Brussel
Woensdag 08 september 2021
Steeds meer niet-begeleide minderjarigen leven alleen op straat of in kraakpanden in Brussel. Sommigen onder hen zijn amper 9 jaar oud. Samen met onze Brusselse partnerorganisaties Dokters van de Wereld, SOS Jeunes en het Burgerplatform, trekken we aan de alarmbel.
geef deze kinderen onmiddellijk toegang tot voedsel, onderdak en medische zorg
“Deze kinderen moeten onderdak, voedsel en toegang tot de gezondheidszorg krijgen. De autoriteiten moeten hen een veilige en zorgzame verblijfplaats kunnen bieden", zegt Julien Buha Collette, die alle projecten van Artsen Zonder Grenzen in België coördineert. "We roepen de autoriteiten op om onmiddellijk en gepast te reageren."
Schrijnend gebrek aan gepaste huisvesting
Heel wat van de kinderen die op straat leven blijven onder de radar. Sommige van deze kinderen willen geen aangifte doen bij de bevoegde autoriteiten, net uit angst of uit gebrek aan vertrouwen in het bestaande systeem. Voor hen is de situatie bijzonder kritiek omdat zij geen passende follow-up krijgen.
We weten dat hun aantal stijgt. In april al kregen we veel vragen voor opvang binnen, nadat een reeks kraakpanden in Brussel werd ontruimd. Een derde van die aanvragen kwam van minderjarigen. Zij kunnen nog steeds nergens terecht omdat er een schrijnend gebrek aan beschikbare Brusselse opvangplaatsen heerst. Dat we sinds april steeds meer minderjarigen signaleren op straat, is bijzonder verontrustend. Zij worden onvermijdelijk blootgesteld aan de moeilijkheden van het leven op straat en de gevaren ervan.
"Ik ben 14 jaar en ik weet niet waar ik morgen ga slapen"
“Mijn naam is S., ik kom uit Eritrea en ik ben 14 jaar oud. Ik ben gevlucht uit mijn land en heb door Soedan en Libië moeten trekken. Twee weken geleden ben in België aangekomen, samen met een vriend. Toen we toekwamen, konden we drie dagen bij een familie logeren. Daarna trokken we naar het Van Belle Hotel, waar een aantal organisaties onderdak bieden aan minderjarigen, maar er was geen plek meer, we moesten later terugkomen. We stonden op straat en moesten een paar nachten buiten slapen. We deden geen oog dicht, en bovendien werd mijn gsm gestolen. Ondertussen hebben we voorlopig plaats gevonden in het Van Belle Hotel, maar waar we morgen kunnen slapen, dat weet ik niet.”
Hoe kies je welk kind je een slaapplek kan bieden en welk kind niet?
Een mobiel team van Artsen Zonder Grenzen, Dokters van de Wereld en Samusocial probeert in de Brusselse straten en kraakpanden deze dakloze minderjarigen zo goed mogelijk te helpen. "Het is erg moeilijk voor ons om een jongere aan z’n lot over te laten. Soms komen ze met 6 tegelijk naar ons toe. Heel beangstigend hoor, omdat we dan al weten dat het moeilijk zal worden om voor iedereen onderdak te vinden. Hoe kies je tussen 6 kinderen, wie een slaapplek kan krijgen? Na onze werkdagen zien we nog steeds minderjarigen op straat slapen, da’s ondraaglijk", legt een medewerker uit.
Gepaste reactie van de autoriteiten is nu nodig
Het is onaanvaardbaar dat voor deze kinderen geen specifieke opvang wordt overwogen die in verhouding staat tot de realiteit op straat. België heeft het Internationaal Verdrag van de rechten van het kind ondertekend. Daarin staat duidelijk dat elk kind recht heeft op verzorging, onderdak, bescherming en behoorlijke levensomstandigheden. We eisen nu dat de autoriteiten gepast reageren.
“We moeten deze kinderen onvoorwaardelijk opvangen in Brussel, zij moeten zich veilig kunnen voelen”, gaat Buha Colette verder. “Zij moeten multidisciplinaire zorg kunnen krijgen én toegang tot de nodige informatie om hun huidige of gewenste situatie te kunnen bespreken. En dat is in wezen een kwestie van wil van de autoriteiten. Het is simpel: dit zijn kinderen en ze leven op straat. Meer moet er toch niet worden gezegd?"
