Sociale media

Open the menu

“Ik zag elke dag mensen binnenkomen, stervend, vel over been. Ik vind dat niet normaal.”

Twitter
Facebook
Stories
don

Katrien Duquet is arts. Dit jaar werkte ze mee aan het hiv/aids-project van Artsen Zonder Grenzen in Kinshasa, DR Congo. Zes maanden lang zag ze elke dag mensen in de kliniek binnenkomen, vaak veel te laat voor elke hulp.

Elk jaar sterven 1 miljoen mensen aan aids. En elk jaar worden 2 miljoen nieuwe mensen besmet. Ongeveer 37 miljoen mensen leven met hiv-besmetting. Vooral Afrika wordt nog steeds geteisterd door de ziekte. Genezing van hiv/aids is nog niet mogelijk, maar er bestaan vandaag medicijnen die de patiënt toestaan langer te leven, een normaal leven te lijden en – vooral – niet meer besmettelijk te zijn.

Daarvoor is tijdige toegang tot die medicatie of ‘therapietrouw’ nodig. In 2017 waren maar liefst 15 miljoen mensen niet in staat de behandeling getrouw te volgen. Dat is veel minder dan de helft. En in de zwaarst getroffen regio’s is dat zelfs maar dan een kwart van de patiënten.

West- en Centraal-Afrika is een blinde vlek in de wereldwijde respons op hiv. Deze regio’s hinken achterop in zowel aandacht voor als investering in de strijd tegen de ziekte. Niet enkel de toegang tot behandeling is er onvoldoende, ook de toegang tot hiv-testen is veel te laag. Ongeveer 30% van de geïnfecteerde mensen wereldwijd weten niet eens dat ze hiv hebben. En in West- en Centraal-Afrika kunnen zelfs minder dan de helft van deze mensen zich laten testen. Daardoor ontdekken ze veel te laat dat ze besmet zijn. In heel veel gevallen komt elke behandeling dan te laat. Heel vaak, te vaak, worden patiënten opgenomen in een ziekenhuis om slechts een paar uur later te sterven. Dat is onaanvaardbaar.

In onveilige contexten, waarbij de bevolking vaak moet verhuizen op vlucht voor geweld, komt therapietrouw ernstig in gedrang. Continuïteit in de inname van de medicatie kan dan niet meer verzekerd worden door de logistieke en veiligheidsbarrières, voor zowel onze teams als voor de patiënt.

Stigmatisatie van de patiënt door de gemeenschap speelt hierbij ook een belangrijke rol. Wanneer bekend raakt dat iemand lijdt aan hiv wordt, kan die verstoten worden door familie of zelfs de ganse gemeenschap. De patiënt raakt daardoor – ook financieel – geïsoleerd en raakt eenvoudigweg niet tot aan de medicatie, omdat ze het dure transport niet kunnen betalen.

Wat doet Artsen Zonder Grenzen?

Artsen Zonder Grenzen behandelt momenteel meer dan 230.000 hiv-patiënten in 19 landen. Daarbij ligt onze focus op gratis, kwaliteitsvolle zorg, inclusief testen. In al onze projecten ontwikkelen we test- en behandelingspaketten en passen we ze toe. Daarnaast voeren we sensibiliseringscampagnes rond het belang van tijdige testing en therapietrouw. Ook voerden we uitgebreide campagnes om stigmatisering van hiv-patiënten tegen te gaan.

In vier ziekenhuizen in West- en Centraal-Afrika bieden we zelf, of ondersteunen we, gratis behandelingen van hiv/aids.

  • In Kenia ondersteunen onze teams een ziekenhuis met 200 bedden: we geven opleiding aan lokaal personeel, bieden medische uitrusting en ondersteunen er laboratorisch werk.
  • In Malawi, ondersteunen we eveneens een ziekenhuis met 200 bedden. Ook daar geven we training aan het personeel en ondersteunen we apotheken en laboratoria.

Zowel in Guinee als DR Congo beheert Artsen Zonder Grenzen een kliniek, specifiek gericht op hiv-patiënten. We werken er samen met gezondheidscentra in de buurt om patiënten beter te kunnen doorverwijzen en geven er opleiding om betere zorg te kunnen bieden voor hiv-patiënten.

Twitter
Facebook
Stories
don