Artsen Zonder Grenzen helpt vluchtelingen uit Waziristan, Pakistan

Door grootschalige militaire operaties in de Noord-Pakistaanse provincie Waziristan zijn tienduizenden mensen op de vlucht. Ze staken de grens met Afghanistan over, en zochten hun toevlucht in Khost, Paktia of Paktika. Artsen Zonder Grenzen helpt de vluchtelingen in het kamp van Gulan.

De meeste vluchtelingen in de provincie Khost kunnen terecht bij de lokale bevolking. Maar bijna 1770 gezinnen hebben zich in het kamp van Gulan gevestigd, op zo’n 20 km van de Pakistaanse grens. Artsen Zonder Grenzen werkt in een medische hulppost net buiten het kamp, en wil vooral de hygiënische omstandigheden in het kamp verbeteren.

Mazelen

De vluchtelingen komen uit Noord-Waziristan, een gebied waar vaccinaties niet courant zijn. Daarom vaccineren onze teams in eerste instantie kinderen tegen mazelen, een dodelijke ziekte die zich in een kamp razendsnel kan verspreiden. Bijna 3000 kinderen (zo'n 87% van de kinderen in het kamp) werden al ingeënt.

“Toen onze hulppost de deuren opende, kregen we meteen twee kinderen met mazelen over de vloer. Snel reageren was de boodschap,” vertelt Anthony Pedsizay, medisch verantwoordelijke voor Artsen Zonder Grenzen in het kamp. 

Hygiëne

Artsen Zonder Grenzen krijgt elke dag zo’n honderd patiënten over de vloer. “Heel wat patiënten hebben infecties aan de luchtwegen. Maar het risico op een uitbraak van diarree of huidziektes baart ons het meeste zorgen. De hygiëne in het kamp laat immers te wensen over,” waarschuwt Pedsizay.

Het vochtige weer en hoge temperaturen, doen het risico op een snelle verspreiding van ziektes toenemen. Artsen Zonder Grenzen voorzag twee reservoirs voor drinkwater en bereidt een derde voor. Ondanks de vertragingen door onontplofte mijnen – de restanten van tientallen jaren oorlog in het gebied – hebben de teams tot nu toe 178 latrines gegraven. Dat aantal kan nog toenemen, afhankelijk van de noden.

Bezittingen verkopen

Voor de meeste gezinnen die dicht bij de grens woonden, was het gemakkelijker om naar Afghanistan te komen dan om door Pakistan te reizen. Sommigen hadden de tijd om hun vertrek voor te bereiden en hun bezittingen mee te brengen, inclusief geiten en ezels. Ze reisden met wagens via de kronkelige bergpaden naar Khost. Andere gezinnen, die verrast werden door de bombardementen, hebben alles moeten achterlaten en staken de grens te voet over.

Wie een wagen heeft, kan af en toe vanuit het kamp naar de stad Khost rijden, zo’n 18 km verderop, om levensmiddelen te kopen. De hoge brandstofprijzen maken deze reizen echter zeldzaam. Veel vluchtelingen verkopen hun bezittingen om aan geld te komen.

Niet voor de winter

Het ziet ernaar uit dat de vluchtelingen niet voor de winter terug naar huis zullen kunnen keren. Maar de omstandigheden in het kamp zijn nog lang niet wat ze zouden moeten zijn. Daarom legt Artsen Zonder Grenzen zich vooral toe op water- en saneringswerken, zoals de bouw van douches. De organisatie blijft de noden van de bevolking op de voet volgen.