Onaanvaardbare omstandigheden voor seizoensarbeiders

AZG vraagt een verbetering van de levens- en werkomstandigheden van de seizoensarbeiders in Calabrië.

Dit jaar zijn opnieuw duizenden seizoensarbeiders voor de oogst van citrusvruchten naar Calabrië gekomen, in het diepe zuiden van Italië. In Rosarno, San Ferdinandi en Rizziconi heeft Artsen Zonder Grenzen meer dan 1500 seizoensarbeiders gevonden die in extreem harde omstandigheden leven. De arbeiders wonen in verlaten fabriekshallen, zoals een oude papiermolen in San Ferdinando. Artsen Zonder Grenzen heeft er een noodinterventie gedaan.
Het dagelijks leven van de seizoensarbeiders wordt gekenmerkt door uitbuiting, een zeer moeilijke toegang tot gezondheidszorg, volstrekt ongeschikte behuizing en regelmatig geweld. Om het schrijnende gebrek aan hygiënische faciliteiten toch enigszins op te vangen, heeft Artsen Zonder Grenzen 1500 hygiënekits verdeeld. Die bevatten onder meer een slaapzak, zeep, tandflos, een tandenborstel en tandpasta.
Arbeiders op zoek naar seizoenswerk in de landbouw komen niet alleen in Calabrië voor. In Zuid-Italië trekken elk jaar duizenden mensen van regio tot regio, op zoek naar tijdelijk werk. Het fenomeen doet zich elke jaar rond dezelfde periode voor en er zou dus rekening mee moeten worden gehouden. Artsen Zonder Grenzen heeft de erbarmelijke werk- en levensomstandigheden van deze seizoensarbeiders al aangeklaagd in twee rapporten, “Fruits of Hypocrisy” (2005) en “A Season in Hell” (2008).
Dit jaar drong Artsen Zonder Grenzen er bij de lokale autoriteiten, zowel in Puglia als in Calabrië, op aan om noodmaatregelen te nemen om seizoensarbeiders te helpen. En zelfs nu aan de meest essentiële behoeftes tegemoet gekomen werd, blijven de levensomstandigheden hachelijk, met geïmproviseerde onderkomens en zonder basisvoorzieningen, zodat Artsen Zonder Grenzen in actie moest komen.
“Je zou van een land als Italië toch minstens verwachten dat het de internationale normen voor opvang respecteert”, zegt Antonio Virgilio, landenverantwoordelijke voor Artsen Zonder Grenzen in Calabrië. “In een vluchtelingenkamp moet er, volgens de VN, minstens één toilet zijn per 20 mensen. Deze basisvoorziening ontbreekt zelfs in de plaatsen die we bezochten in Calabria. Nochtans is het werk van deze mensen van fundamenteel belang voor de lokale landbouweconomieën.”
“Mensen zijn niet beschermd tegen de koude, en leven en koken in kleine afgesloten ruimtes. Dat zal leiden tot een groot aantal  ademhalingsinfecties,” zegt Cristina Falconi, projectcoördinator. “Bovendien brengen de moeilijke werk- en levensomstandigheden buikgriep en spierproblemen met zich mee. De mensen komen hier gezond aan, maar worden snel ziek.”
De seizoensarbeiders in Calabrië bevinden zich in kritieke toestand. Daarom vraagt Artsen Zonder Grenzen nogmaals aan de gouverneur van Calabrië en aan de lokale autoriteiten om onmiddellijke noodmaatregelen te treffen, zoals het installeren van toiletten, douches en drinkwatervoorzieningen, om te garanderen dat aan de basisnoden van deze mensen wordt voldaan. Artsen Zonder Grenzen vraagt ook aan de lokale gezondheidsautoriteiten om de gezondheidsdiensten voor de migranten te versterken.