AZG schort activiteiten op Lampedusa noodgedwongen op

De voorbije jaren vroeg Artsen Zonder Grenzen aan Sicilië om haar medische hulpvoorziening over te nemen. Dat is nog steeds niet gebeurd, nu Artsen Zonder Grenzen van het eiland vertrekt.

In augustus 2002 stelde Artsen Zonder Grenzen vast dat er medische noodhulp nodig was voor de vluchtelingen die op het eiland aankwamen. Zij verkeerden vaak in slechte gezondheid na de gevaarlijke reis. Loris de Filipi is het het hoofd van de projecten van Artsen Zonder Grenzen in Italië.
Wat deed Artsen Zonder Grenzen op Lampedusa?
Loris De Filipi: “Artsen Zonder Grenzen had een team dokters, verpleegsters en culturele tolken, die allemaal gespecialiseerd waren in eerste hulp. Het team reageerde op alarmberichten van de autoriteiten, die op zee patrouilleerden en migranten redden. Uitzonderlijk werden de vluchtelingenboten niet onderschept en landden ze elders op het eiland. Dan ging Artsen Zonder Grenzen met de auto of ambulance eerste hulp toedienen.”
Artsen Zonder Grenzen had een medische noodhulppost op de steiger van Lampedusa.
Loris De Filipi: “De medische noodhulppost was de eerste plaats waar dokters en verpleegsters migranten verzorgden. De post bestond uit een tent of een mobiele hulppost waar gewonde mensen werden geregistreerd en eerste medische zorgen werden toegediend. Patiënten werden gestabiliseerd en dan vervoerd naar het stadscentrum of, in ernstiger gevallen, een polikliniek."
"De patiënten hadden op zee gevaren doorstaan, meestal samengepakt in kleine bootjes, zonder bewegingsruimte. De meeste aandoeningen waren kenmerkend voor de moeilijke reisomstandigheden, zoals verbranding, uitdroging, osteomusculaire aandoeningen, en, in de meest extreme gevallen, onderkoeling.”
Waarom was Lampedusa een medisch noodgeval?
Loris De Filipi: “Volgens de definitie van de Italiaanse Civiele Bescherming is een medische noodsituatie een plotse situatie waarbij het aantal medische gevallen disproportioneel groot is ten opzichte van het medische personeel en de medische voorzieningen. Om de situatie te begrijpen moet je maar kijken naar de honderden migranten, waaronder vrouwen en kinderen, die met elke boot op de kusten van Lampedusa landen.”
Wie is verantwoordelijk voor het opvolgen van die situatie?
Loris De Filipi: “Volgens Artikel 2 van Wet 224 van 24 februari 1992 in Italië, moeten de zogenaamde ‘medische noodsituaties’ opgevolgd worden door de Lokale Gezondheidsdiensten, die bereikbaar zijn op het noodnummer 118. Op Lampedusa is de Lokale Gezondheidsdienst van Palermo verantwoordelijk. Daarmee werd ook het ‘Protocol of Understanding’ getekend. Maar toen het Protocol niet vernieuwd werd, besloot Artsen Zonder Grenzen haar activiteiten op te schorten.”
Welke acties moeten volgens Artsen Zonder Grenzen ondernomen worden?
Loris De Filipi: “Artsen Zonder Grenzen vraagt dat de Lokale Gezondheidsdienst haar verantwoordelijkheid opneemt en medische noodpost opzet op de pier. Als dat niet gebeurt, staat Artsen Zonder Grenzen klaar om opnieuw in te grijpen voor de Lokale Gezondheidsdienst. Artsen Zonder Grenzen zal niet eeuwig in Lampedusa blijven. Daarom kondigden we aan dat we wilden vertrekken, maar niet voordat de Lokale Gezondheidsdiensten hulp garandeerden."

"In de haven van Pozallo, ook in Sicilië, heeft Artsen Zonder Grenzen in het verleden een medische noodhulppost overgedragen aan de Lokale Gezondheidsdienst. Dat is niet de enige keer; in totaal heeft Artsen Zonder Grengen al 16 hulpposten voor vluchtelingen overgedragen aan Lokale Gezondheidsdiensten in Sicilië. Het is moeilijk te begrijpen waarom wat op al die andere plaatsen op een wettige manier kon, op Lampedusa niet kan.”