Gezondheidszorg voor door overstroming getroffen inwoners van India

Door hevige moessonregens in augustus in de staat Bihar verloren 682 mensen het leven en werden 109.000 inwoners dakloos. Verder werden 9.366 dorpen verwoest, gingen 2.500 stuks vee verloren en werden 21,5 miljoen mensen op een of andere manier het slachtoffer van de overstromingen. Ook Nepal, Bangladesh en andere Indische staten kregen af te rekenen met het noodweer. 1.800 doden, 40 miljoen slachtoffers. En het water is nog steeds niet verdwenen. Een team van vijf AZG-vrijwilligers ging vorige maand aan de slag in het district Jagaria in het noordwesten van India, bij de Satishnagardam.

De hulpverleners openden een gezondheidscentrum en bieden dagelijks verzorging aan meer dan honderd mensen. Het team controleert ook de epidemiologische situatie in andere streken van het district, waar het waterpeil nog steeds niet is gedaald. Ze staan ook klaar om in te grijpen, mocht een epidemie uitbreken wanneer het waterpeil afneemt. De interventie zal vermoedelijk zes maanden in beslag nemen.
Aitor Zabalgogeazkoa, hoofd van het AZG-urgentieteam, beschrijft de situatie in de streek: “Je ziet niets dan water, het is echt overal. De vochtigheidsgraad bedraagt meer dan 98%. Het maakt dus geen groot verschil of je in of uit het water bent. Zelfs de plaatselijke bevolking lijkt het moeilijk te hebben met deze benauwde atmosfeer. Eerst komt de hemel neer op hun hoofden, daarna maken de hitte en de vochtigheid de situatie nog ondraaglijker.”
“Het regent nu al 8 weken aan een stuk. De laatste grote verwoestende overstromingen dateren van 1987. De ouderen herinneren zich nog de verschrikkelijke zondvloed toen Bangladesh onhafhankelijk werd in het begin van de jaren 70. Toen stond zelfs Patna, de hoofdstad, onder water. Dit keer werden 20 van de 38 districten van de staat Bihar getroffen. In drie dagen tijd steeg het water tot 3 meter. En het wil maar niet zakken.

Overleven

Een eiland aan de ene kant en een eenzame boom aan de andere. Een krottenwijk is veranderd in een aanlegplaats voor kleine bootjes en vormt een soort dijk, die het water tegenhoudt. Toen India onafhankelijk werd, bevond er zich een 160 km lange dijk in Bihar. Vandaag is de dijk 3.400 km lang. Dijken zijn zowel een vloek als een zegen: ze zijn de enige toevluchtsplaatsen bij wassend water. Op de weg, boven op een dijk, staat een lange rij vrachtwagens te wachten tot de dijk hersteld is, zodat ze hun weg verder kunnen zetten. Sommigen wachten al weken. In feite beschikt Bihar over redelijk goede doorgangswegen, met onder andere de grote hoofdweg dwars door de staat die het oosten en het westen van India met elkaar verbindt. Toch bevindt deze weg zich in een erbarmelijke staat, zelfs vergeleken met de slechtste condities van het lokale wegennet in de uithoeken van Europa.
De bevolking die op de oevers van de Ganghes en de Bramaputra woont, heeft jaarlijks te lijden onder het water. De ravages die de moessonregens aanrichten, worden echter ook gedeeltelijk door de mens zelf veroorzaakt. De nu overstroomde velden worden bewoond door paria’s, die opeengepakt in hun strooien hutten leven. Het zijn deze paria’s die elk jaar op de dijken klimmen, en wachten totdat ze hun miserabele onderkomen terug kunnen opbouwen. Ondertussen overleven ze op een kleine voorraad rijst, en soms wat linzen. De andere boeren lijken bezorgder om hun vee dan om hun families. Hun overlevingskansen hangen af van het overleven van hun veestapel.
Bihar is een rampgebied, niet alleen tijdens het regenseizoen, maar het hele jaar door. En dat is al vele jaren het geval voor deze armste en meest corrupte staat van India. De gezondheidsindicatoren zijn er ronduit schrikwekkend. Malaria, lepra, tbc en leishmaniasis zijn alledaagse ziekten. Prenatale verzorging of routinevaccinaties zijn ondenkbaar. Slechts 17% van de bevolking is ingeënt tegen mazelen.
AZG heeft al verschillende noodhulpoperaties uitgevoerd in het land: in 1999 veegde een cycloon de kust van Orissa van de kaart. 10.000 mensen verloren hierbij het leven. Een aardbeving trof de westelijke staat Gujarat in 2001. 30.000 mensen kwamen om en 100.000 raakten gewond. Beide keren ondernam AZG verscheidene acties, gaande van het uitdelen van tenten tot het opzetten van gezondheidscentra.