Cholera slechts één symptoom van humanitaire crisis
De humanitaire crisis in Zimbabwe verergert in sneltempo. Artsen Zonder Grenzen maakt zich ernstig zorgen over de gezondheidszorg in het land.
Van augustus tot nu heeft Artsen Zonder Grenzen alléén al zo’n 45.000 cholerapatiënten behandeld. Dat is 75% van alle vermoedelijke gevallen in het land. En de crisis is nog lang niet voorbij.
De huidige cholera-epidemie is slechts één symptoom van het in mekaar gestorte gezondheidssysteem. Vele medische voorzieningen hebben hun deuren gesloten of functioneren niet. Anderen rekenen buitensporige tarieven in vreemde valuta. Hierdoor is het voor het merendeel van de bevolking onmogelijk om medische zorg te krijgen.
Artsen Zonder Grenzen roept de Zimbabwaanse regering op om onmiddellijk geldende hindernissen voor het verlenen van humanitaire hulp op te heffen, en doet een beroep op de internationale gemeenschap om politieke doelstellingen te scheiden van de schreeuwende behoefte aan humanitaire hulp.
Gigantische medische noodsituatie
De omvang van de cholera-epidemie in combinatie met het onvermogen van de plaatselijke gezondheidsvoorzieningen om de uitbraak te bestrijden, vereist dat Artsen Zonder Grenzen op zulke grote schaal hulp verleent. “Zimbabwes eens zo geprezen gezondheidszorg is als een kaartenhuis in elkaar gezakt. Dit treft niet alleen cholerapatiënten,” vertelt Manual Lopez, coördinator voor Artsen Zonder Grenzen in Zimbabwe.
“We weten dat openbare ziekenhuizen mensen wegsturen, gezondheidsposten door hun voorraden en apparatuur raken, er een acuut tekort is aan medisch personeel, patiënten zich geen vervoer kunnen veroorloven en zo hun aidsmedicijnen niet kunnen ophalen of behandeling kunnen krijgen, en dat vele van onze klinieken overstelpt zijn met patiënten. Het gaat hier duidelijk om een gigantische medische noodsituatie die volledig uit de hand loopt.”
De politieke crisis en de daaruit voortvloeiende economische ondergang hebben geleid tot een dieptepunt in toegang tot gezondheidszorg, een ineenstorting van de infrastructuur, een verpletterende aidsepidemie, politiek geweld, voedseltekorten en ondervoeding, migratiestromen binnen Zimbabwe en naar buurlanden. Volgens schattingen zijn drie miljoen Zimbabwanen naar Zuid-Afrika gevlucht. Dat is de grootste exodus uit een Afrikaans land waar geen openlijk conflict woedt.
Nood aan humanitaire ruimte
Ondanks de onmiskenbare humanitaire crisis, ondervindt Artsen Zonder Grenzen regelmatig beperkingen en gedwongen vertragingen bij het uitvoeren van haar werk. Om het nog erger te maken, is er een duidelijk gebrek aan krachtig, gecoördineerde, internationale respons op de zich ontvouwende humanitaire noodsituatie.
Internationaal voorzitter van Artsen Zonder Grenzen Christophe Fournier: “Er moeten dringend maatregelen worden genomen om ervoor te zorgen dat Zimbabwanen ongehinderd toegang hebben tot de humanitaire hulp die zij zo hard nodig hebben. De Zimbabwaanse regering moet hulporganisaties in staat stellen hulp te verlenen waar nodig en bureaucratische beperkingen verminderen zodat projecten van voldoende personeel kunnen worden voorzien en medicijnen snel kunnen worden ingekocht.
Regeringen en internationale organisaties moeten de ernst van de crisis erkennen en erop toezien dat het verlenen van humanitaire hulp volledig gescheiden wordt van politieke processen. Hun beleid ten aanzien van Zimbabwe mag niet ten koste gaan van de humanitaire verplichting te garanderen dat ondervoede kinderen, slachtoffers van geweld, mensen met hiv/aids en andere ziekten ongehinderde toegang krijgen tot de hulp die zij nodig hebben om te overleven.”
Artsen Zonder Grenzen werkt sinds 2000 in Zimbabwe en verleent sinds 2007, hulp aan Zimbabwanen die naar Zuid-Afrika zijn gevlucht. Naast het bestrijden van de cholera-epidemie behandelt Artsen Zonder Grenzen 40.000 hiv/aidspatiënten, waaronder 26.000 met aidsremmers en geeft het voedingshulp aan ernstig ondervoede kinderen.