11.482 personen gered op de Middellandse Zee door Artsen Zonder Grenzen

In de eerste 100 dagen van haar reddingsoperatie op de Middellandse Zee heeft Artsen Zonder Grenzen 11.482 mensen van een mogelijke verdrinkingsdood gered. Drie reddingsschepen van Artsen Zonder Grenzen patrouilleren als een van de weinige permanent in de buurt van de Libische territoriale wateren tussen de steden Tripoli en Zuwara. In veel gevallen waren de vluchtelingenbootjes bijna zinkende, en konden levens gered worden omdat onze reddingsschepen op het goede moment in de buurt aanwezig waren. 

De schepen van Artsen Zonder Grenzen horen tot de weinige boten die permanent bij de Libische wateren aanwezig zijn. Veel andere schepen die bij reddingsacties betrokken zijn, hebben ook andere verplichtingen en komen alleen naar het gebied als er een rechtstreeks verzoek komt van het Italiaanse centrum dat de reddingsoperaties coördineert.

 In 2014 voerden koopvaardijschepen 40% van alle reddingen uit, maar na een aantal recente aanvallen op deze schepen bij de Libische kust vermijden kapiteins dit gebied liever uit veiligheidsoverwegingen.

 Niet genoeg boten om doeltreffend te reageren

“We maken steeds vaker mee dat we binnen de periode van een aantal uren verschillende reddingsacties moeten uitvoeren”, zegt noodhulpcoördinator Lindis Hurum aan boord van het reddingsschip Bourbon Argos van Artsen Zonder Grenzen. “Onze teams hebben ook bootjes gezien waarop mensen tijdens de tocht overleden waren door uitdroging of verstikking. Dat geeft mij de indruk dat ondanks dat de operatie van de Europese Unie ‘groter en beter’ zou zijn dan vorig jaar, er niet genoeg boten beschikbaar en op de goede plaatsen aanwezig zijn om doeltreffend te reageren op de noden van degenen die de Middellandse Zee oversteken.”

“Binnen een paar seconden kunnen mensen verdronken zijn”, zegt Will Turner, noodhulpcoördinator van Artsen Zonder Grenzen aan boord van de MY Phoenix. “Om zoveel mogelijk levens te redden moeten de schepen volledig vrijgemaakt worden voor reddingsoperaties en zo dicht mogelijk bij de Noord-Afrikaanse kust gestationeerd worden. Het is niet genoeg om in de wateren tussen Sicilië en Malta op een noodsignaal te wachten.”

 De meeste mensen die Artsen Zonder Grenzen redt komen uit landen als Eritrea, Somalië, Syrië, Bangladesh, Sudan en Gambia. Ze ontvluchten oorlogen of totalitaire regimes of zoeken een beter bestaan in Europa. De medische teams van Artsen Zonder Grenzen hebben ze behandeld voor verschillende aandoeningen, variërend van minder urgente condities tot schotwonden, brandwonden door motorbrandstof en orgaanfalen. 

 “Hoeveel reddingsschepen er ook zijn, de oversteek in een houten vissers- of rubberboot zal nooit veilig zijn”, zegt Lindis Hurum. “Om dit nodeloze sterven te voorkomen, moet de Europese Unie veilige en legale wegen creëren om Europa te bereiken, zodat ze om te beginnen al niet in deze boten moeten stappen.”

“Er is geen alternatief”

“Steeds als ik de mensen vraag waarom ze op deze manier hun levens riskeren, krijg ik hetzelfde antwoord: ‘Er is geen alternatief’”, zegt Will Turner. “Deze mensen kennen de gevaren, maar ze nemen toch de gok. Ze vertellen ons dat ze liever zouden verdrinken op zoek naar veiligheid en vrijheid dan in hun land van herkomst of in Libië te blijven, waar hun levens waardeloos zijn.”

“Toen de situatie in Libië verslechterde, besloot ik om mijn familie naar Europa te brengen, maar zonder documenten was het onmogelijk om te gaan. Dit was onze enige optie”, zegt Zachariah, een oudere man van Palestijnse herkomst. Hij is al voor de derde keer in zijn leven gevlucht, nu voor de toegenomen chaos in Libië.

Augustus is naar verwachting de drukste maand op de Middellandse Zee. Door het kalme water en het warme weer zijn de omstandigheden het beste voor een oversteek.  Artsen zonder Grenzen zal in de komende maanden de reddingsoperaties voortzetten.