Sociale media

  • NL
Open the menu

Zorgen voor moeders en hun baby's

Country
Burundi


Net op het moment dat we aan onze rondleiding van de materniteit in Kabezi beginnen, komt er een oproep binnen van een lokaal gezondheidscentrum. Een vrouw die al enkele keizersnedes achter de rug heeft, staat op het punt te bevallen. Ze moet met de ziekenwagen opgehaald worden, en ik mag mee!

Een moeder met haar premature baby op de afdeling neonatologie in Kabezi
Een moeder met haar premature baby op de afdeling neonatologie in Kabezi

Samen met "vroedman" Thérence vertrek ik met de ziekenwagen. Hij vertelt me onderweg dat de vrouw die we gaan ophalen Mariëtte heet, en 24 is. Ze krijgt haar 4de kindje. Eenmaal ter plaatse, doet Thérence het nodige onderzoek, en een eerste echografie om te luisteren naar de hartslag. Er verschijnt een glimlach op Mariette's gezicht en ze vertelt dat ze enorm blij is om het hartje te horen en te weten dat de baby leeft.

Thérence betast haar buik om de placenta te voelen, en ik mag het hoofdje zoeken. Wetende dat de baby in een ideale positie ligt en het hartje goed klopt, kan dat moment voor mij niet meer stuk. Eerlijk: mijn hart doet een vreugdedansje! Op het laatst doet Thérence nog een vaginaal onderzoek en stelt hij vast dat de ontsluiting nog niet heel groot is. We vertrekken dus richting ziekenhuis met Mariëtte, waar ik aan mijn rondleiding kan beginnen.

Arend Berkenbosch, de coördinator van het project in Kabezi, geeft ons een briefing over de werking van het ziekenhuis. Het project is gespecialiseerd in de behandeling van obstetrische problemen bij moeders. Het doel van het project is het verlagen van het hoge aantal overlijdens onder moeders in en rond de rurale regio van Bujumbura. Het ziekenhuis werd volledig opgebouwd door Artsen Zonder Grenzen en dat zie je. In tegenstelling tot het ziekenhuis in Kirundo, dat in het bezit is van de overheid, is dit hospitaal helemaal in orde, hygiënisch en prachtig.

Artsen Zonder Grenzen werkt in deze regio samen met 24 “centres de santé” of gezondheidscentra,  die door middel van een referentiesysteem verbonden zijn aan het ziekenhuis. Op deze manier kan een vrouw naar het plaatselijke centrum gaan om te bevallen, en indien er complicaties optreden wordt het ziekenhuis verwittigd en gaan ze de vrouw ophalen. Naast complicaties bij de bevalling, zijn er nog andere criteria waardoor vrouwen in aanmerking komen om in het ziekenhuis te bevallen: vrouwen ouder dan 35, eerdere keizersnedes, hoge bloeddruk, te grote hoogte van de baarmoeder, premature bevalling… .

Behalve de prenatale hulp, is er ook een afdeling voor prematuren en neonatologie in het ziekenhuis. Dankzij deze afdelingen krijgen de baby’s een goede kans in het leven. De medewerkers leren de moeders ook hoe ze hun kindje optimaal kunnen verzorgen. Eén van de methoden die ze de kersverse moeders aanleren, is de “kangoeroemethode”, waarbij de baby in een bepaalde houding tegen de huid op de borst van de moeder ligt. Dit zorgt er onder meer voor dat de baby rustiger is, en het is bewezen dat de baby op deze manier een betere kans op overleven heeft.

Van Annabelle krijg ik een rondleiding door het ziekenhuis en ze toont me hoe haar werk als pediater in het project georganiseerd is. Samen gaan we naar de kamer voor neonatologie. Deze ruimte is ontwikkeld als een soort natuurlijke couveuse, waardoor het er continu als een sauna aanvoelt. Met behulp van de middelen die ze hebben, proberen ze zo veel mogelijk prematuurtjes te helpen en te redden. De baby’tjes liggen er in minibedjes en worden continu in de gaten gehouden door 2 verplegers, Annabelle en haar collega-arts. Het kleinste baby’tje dat er ligt, is geboren op 28 weken. Annabelle vertelt me dat het vrij goed gaat met hem en hij vooruitgang boekt.

Het zien van al deze baby’tjes en de moeders die samen hun kindjes voeden, maakt je zacht van binnen. Het is een prachtig en inspirerend project! En als ik afgestudeerd was geweest, dan was ik er graag meteen aan begonnen...!