Veel werk en grote uitdagingen

Er komt heel wat kijken bij een project van Artsen Zonder Grenzen. Zo zijn er ook mensen nodig die achter de schermen alles in goede banen leiden. Gaia Pouppez uit Antwerpen is zo iemand. Zij is momenteel aan het werk als verantwoordelijke voor financiën en personeel in Mozambique, waar Artsen Zonder Grenzen een project rond HIV en aids heeft lopen.

Eind 2011 krijg ik eindelijk het langverwachte telefoontje van Artsen Zonder Grenzen. Of ik naar Mozambique wil vertrekken, in het zuidoosten van Afrika, waar Artsen Zonder Grenzen HIV/aidsprojecten runt. Na twintig jaar burgeroorlog is het land in volle expansie door de ontluikende mijnindustrie en het toerisme. Maar ondanks deze positieve evolutie is Mozambique nog steeds een van de armste landen ter wereld. Een zwakke medische infrastructuur (3 dokters per 100.000 inwoners) en een grote verspreiding van aids (500 nieuwe gevallen per dag) maken dat de levensverwachting er amper 46 jaar bedraagt!

Artsen Zonder Grenzen stelt me een opdracht van 9 maanden voor, als verantwoordelijke voor financiën en personeel in Tete, een stad in het noordwesten van het land. Na wat aarzelen (9 maand is lang!) en enkele goede gesprekken met mijn familie en vrienden neem ik een beslissing. Ik vertrek op mijn eerste missie met Artsen Zonder Grenzen.

Op 12 januari, na een reis van 24 uur, land ik in Maputo, de hoofdstad van Mozambique. Klaar voor het grote avontuur. Na twee dagen op het hoofdbureau waarbij ik alle nodige informatie ontvang, neem ik het vliegtuig naar mijn eindbestemming. Geen idee wat ik moet verwachten, maar als ik uit het vliegtuig stap, overvalt de verstikkende hitte mij meteen. Tete is de warmste stad van het land. Het is één grote stofwolk en het kwik klimt soms tot 45 graden.

De volgende dag vlieg ik er meteen in. Er wacht mij enorm veel werk en grote uitdagingen. Het project in Tete is gebaseerd op een nieuw concept waarbij patiëntengroepen zelf de geneesmiddelen uitdelen aan mensen met HIV/aids. Artsen Zonder Grenzen behandelt jaarlijks 3.300 aidspatiënten in Tete, in heel Mozambique zijn dat er bijna 16.000.

Omdat mijn functie voor mijn aankomst niet bestond, ben ik voor een groot stuk op mezelf aangewezen. Ondertussen barst het project uit zijn voegen. Mijn dagtaken bestaan uit het beheren van een team van internationaal en lokaal personeel, mensen aanwerven, trainingen organiseren, het team opleiden en begeleiden, het budget beheren, de boekhouding bijhouden. De job vereist veel geduld. Het is niet evident om een cultuur van planning over te brengen in een land waar de mensen van dag tot dag leven. En soms word ik gedwongen moeilijke beslissingen te nemen.

Hoewel in Tete geen stranden en palmbomen zijn, kan ik me toch genoeg ontspannen tijdens het weekend langs de rivier Zambezi, op het ritme van de plaatselijke muziek. Ik heb geluk dat ik in een land werk waar het tamelijk veilig is, dit in tegenstelling tot andere landen waar Artsen Zonder Grenzen projecten heeft.

Toen ik uit België vertrok, leken 9 maanden me heel veel, maar nu ik hier ben, hol ik voortdurend achter de tijd aan. Ik ben nu zes maanden in Tete en ik heb nog zoveel te doen. Hoewel ik soms moeilijke dagen heb en de vermoeidheid zich opstapelt, heb ik al enorm veel geleerd. Ik hoop echt dat mijn werk op het einde van mijn verblijf iets zal hebben bijgedragen aan het project en dat de leefomstandigheden van de aidspatiënten verbeterd zullen zijn. Ik zal blij zijn om terug te keren naar België, maar ik zal de Mozambikanen missen. Zoals ze hier zeggen:  « Estamos juntos » !

Gaia

Zin in een eerste virtuele ervaring met Artsen Zonder Grenzen? Surf naar www.firstmission.be