Sociale media

  • NL
Open the menu

De sterke vrouwen van Gitega

Country
Burundi

First Mission bannerOnze dag begint in het bureau van Artsen Zonder Grenzen in Bujumbura. Daar starten we met de wekelijkse algemene vergadering van al het personeel en krijgen we de kans om alle medewerkers te ontmoeten. Zo ontmoeten we Françoise, de receptioniste, die ons vrolijk een rondleiding geeft door het gebouw.

Vervolgens hebben we een korte briefing met Wilma, medisch coördinator van de missie, die ons van de nodige medische voorschriften voor de regio voorziet en aansluitend hebben we een briefing met de “chef de mission” of landenverantwoordelijke, Bavo.

Hij vertelt ons over de recente geschiedenis van het land, de huidige problemen en over de drie projecten van Artsen Zonder Grenzen in Burundi die we zullen bezoeken. Tijdens dit gesprek heb ik o.a. ontdekt dat het niet zo evident is om mensen te helpen en een (tijdelijk) ziekenhuis op te richten. Het kan verschillende problemen met zich meebrengen, uit verschillende hoeken.

Het belang van sensibilisering

Vervolgens reizen we door naar het eerste project in Gitega. De ruim twee uur durende autorit er naartoe was al een hele ervaring op zich en een feest voor alle zintuigen. Overal werd ik overweldigd door de prachtige heuvels, de vele planten, de wandelende mensen langs de straten in kleurrijke kledij, fietsers overladen met goederen en de geuren. Het hospitaal, gelegen in het midden van het land, specialiseert zich in de behandeling van fistels bij vrouwen.

Van François, de coördinator van het centrum in Gitega, krijgen we een zeer interessante uitleg over alles wat er in en rond het centrum gebeurt. De manieren waarop ze mensen sensibiliseren is bijvoorbeeld heel erg belangrijk zodat er zo veel mogelijk vrouwen te horen krijgen over de faciliteiten die er zijn om hen te helpen. Artsen Zonder Grenzen bezoekt elke maand een provincie waar ze vanaf een maand op voorhand via radio, de lokale kerken en de hoofden van de gemeentes laten weten dat vrouwen ter plaatse op consultatie kunnen komen. Op deze manier kunnen de artsen de eerste diagnose stellen en ze eventueel doorverwijzen naar het centrum in Gitega.

Ongelooflijk sterke vrouwen

Het centrum zelf opende mijn ogen enorm. De vrouwen komen er aan met fistels van allerlei soort. Sommige zijn vrij recent, en andere al dertig jaar oud. Elk apart worden de vrouwen verwacht op een gesprek waarbij het doel is zo veel mogelijk te weten te komen over het leven van de vrouw, zodat ze later opnieuw kan bereikt worden. We hebben een heel aantal vrouwen gezien en ook ontmoet. Dit waren steeds opnieuw boeiende gesprekken, die me ook raakten.

Het gevoel dat ik er kreeg was vrij dubbel. Je ziet zowel de vrouwen die nog op een operatie wachten, en zij die de operatie net achter de rug hebben (en drie dagen op de intensieve eenheid blijven). Dat zijn de vrouwen die nog het meest lijden. Maar anderzijds zie je de vrouwen die aan het genezen zijn en samen het leven weer mooi maken. Gezamenlijk krijgen ze fysiotherapie, onder meer met dansen, wat bij velen van hen een glimlach op het gezicht tovert.

Pierre en ik hebben aan een aantal vrouwen gevraagd om een foto te maken. Toen zij deze achteraf direct konden zien en van verbazing hardop lachten, was er iets in mij dat smolt voor deze ongelofelijk sterke vrouwen. Opvallend is zeker de therapie die de patiënten ontvangen. Zo wordt er bijvoorbeeld op de afdeling intensieve zorg voor gezorgd dat de vrouwen 15 liter water per dag drinken, zodat alles gespoeld blijft. Je ziet hier dan ook de vrouwen permanent met waterflessen rondlopen.

Het was een enorm bewogen dag maar oh zo mooi! Het heeft mijn blik op de wereld, het werk van Artsen Zonder Grenzen en de artsen op een positieve manier verruimd.